✍️ مریم چراغیان
انگار قرار نیست دست از سر روابط عمومی‌ها بردارند. هر دولتی که می‌آید، یادش می‌افتد روابط عمومی‌ها را باید تصفیه کند. نه از سر ضعف عملکرد، بلکه به جرم «با ما نبودن».
در دولت قبل، کار به تهدید و تحقیر کشید.بعضی‌ها را کنار زدند، بعضی‌ها را تبعید کردند، و بعضی را تا مرز حذف بردند، فقط چون حاضر نشدند چشم بسته همراهی کنند.
حالا همان سناریو، با بازیگرانی تازه در حال بازپخش است. هنوز زخم‌های آن روزها خوب نشده، که زمزمه‌های تهدید دوباره شروع شده. باز هم روابط عمومی، باز هم سوءظن سیاسی و باز هم بگیر و ببند اداری.
روابط عمومی، حوزه‌ای تخصصی‌ست، با مأموریتی روشن: اطلاع‌رسانی، ایجاد ارتباط مؤثر با مردم و اقناع عمومی و فراتر از جناح‌بندی‌های سیاسی.
باید دانست تبدیل شدن روابط عمومی به ابزار سیاسی، کارایی آن را نابود و اعتماد عمومی به دولت و اطلاع‌رسانی رسمی را به خطر می‌اندازد.
سیاسی‌کاری و برخورد سلیقه‌ای با نیروی انسانی متخصص، دقیقاً همان بلایی‌ست که در دولت گذشته روابط عمومی‌ها را زمین‌گیر کرد و حالا، در حالی‌که انتظار می‌رفت ورق برگردد، بوی همان برخوردهای شخصی و جناحی به مشام می‌رسد.
یادمان نرود: روابط عمومی، ابزار تبلیغات جناحی نیست. او کارمند دولت است و تریبون خدمات جمهوری اسلامی در هر دولتی.
مگر اینکه کسی واقعاً علیه دولت کار کرده و تخریب کرده باشد– وگرنه، این‌همه هیاهو برای هیچ است.
اگر قرار بود دولت جدید هم تکرار همان رفتارهای سخیف کارگزاران دولت گذشته باشد، چرا مردم دست به تغییر زدند؟
هدف از تغییر، اصلاح تفکرات عهد دقیانوسی بود، نه اینکه همان رفتارهای زشت را این‌بار با رنگ و لعابی دیگر شاهد باشیم .
کارمند دولت، در هر دولتی کارمند است و خدمتگزار مردم.
حرمت افراد را حفظ کنیم و اجازه ندهیم نام دولت، بدنام شود و مردم نیز از آن گریزان…