با استقبال از یادداشت “در دفاع از آگاهی، شَست وارونه بزنیم!” انتشاریافته در پایگاه خبری “دنیای ایلام”؛
https://donyayeilam.ir/?p=2764
⭕نقدها را بُوَد آیا که عَیاری گیرند؟
✍خداداد ابراهیمی/ روزنامه نگار
فارغ از نقدهای منفی مخرب، نقدهای هوشمندانه‌ی تحول‌گرا، آغازی امیدوارکننده در رسانه‌نگاری مترقی و کمال یافته عصر ماست که یادداشت اخیر نعمت الله آرمان‌نیا( دانش آموخته ارتباطات) با عنوان” در دفاع از آگاهی، شست وارونه بزنیم!” با اندکی مسامحه می تواند از این دست از نقدهای طلایی و اثر گذار باشد.این یادداشت از چند زاویه قابل واکاوی است؛
درنگ اول) در این یادداشت، رویکرد نوین نویسنده به روزنامه‌نگاری معاصر قابل تحسین است آنجا که متهورانه، از شکلک “شَست وارونه”، به عنوان یک نماد، در کُنش‌های اجتماعی بهره گرفته تا از دریچه‌ای تازه خلق معانی کند چرا که از کلیدواژه‌ها و الفاظ کلیشه‌ای و سنتی عبور کرده تا مخاطب را به اقناع برساند.
درنگ دوم) نویسنده با تقبیح عملکرد زرد‌نویسان و مدیحه نگاران، معتقد است در روزگاری که مصلحت‌‌اندیشی‌ها جای نقد و شفافیت را گرفته و حقایق و کاستی‌ها، با واژه‌های پرطمطراق و نطق‌های بی‌محتوا، کتمان می‌شود، ضرورت دارد با نقد حرفه‌ای، آنان را که کورمال، کورمال در کجراهه‌ی سیاست گام بر می‌دارند به چالش بکشیم.او با ذَم گزارش‌های سفارشی و هوراکشیدن‌های مُضحک که برای بَزَک کردن ناکارآمدی‌ها، ساخته و پرداخته می‌شوند، روزنامه‌نگاران را به نقد اثر گذار و منصفانه دعوت می‌کند تا جامعه رفته رفته از ریاکاری و دروغ‌پردازی مسئولان و سیاستمداران هزار چهره پالایش یابد
درنگ سوم) یادداشت آرمان‌نیا، به نطق‌های آبکی، تحلیل‌های بی‌پایه و سخنرانی‌هایی که جز اتلاف وقت و خودنمایی، حاصلی ندارند، بافراست نهیب می زند چرا که او معتقداست شجاعت، تنها فریاد زدن در میدان‌های بزرگ نیست، بلکه شجاعت در نقد قدرت‌های کاذب سیاسی نمود پیدا می کند و در این راهگذار اگر سکوت کنیم، اگر از “خطا” و ” خیانت”مسئولان، با صبغه‌ی مصلحت، اغماض کنیم، خود نیز بخشی از همان چرخه‌ی ناکارآمدی، تلقی خواهیم شد.
درنگ چهارم) نویسنده به مسئولانی که “ناکارآمدی” را در زَرورق «مصلحت» می‌پیچند و کار نکرده را به‌عنوان خدمت، به مردم قالب می‌کنند، رندانه تلنگر می‌زند.به رانت‌خواران سیاسی که بیت‌المال را با مِلک شخصی اشتباه گرفته‌اند؛ برای خود اَمن عیش، تبلیغ و تفریح و سفرهای مکرر فراهم می‌کنند و از درک معیشت دشوار مردم کَف خیابان ناتوانند، به ریاکاری‌های روزمره و خودبزرگ‌بینی‌های متوهمان عرصه سیاست، تذکر و تلنگر می‌دهد.تا به یادگار بماند برای تاریخ ….
آرمان‌نیا در واقع نقد حرفه‌ای و اخلاقمدارانه را یک کنُش مثبت رسانه‌ای و فرهنگی تلقی می‌کند چرا که نشان می‌دهد وجدان اجتماعی هنوز زنده است و هرگز درپی کشمکش بی‌هدف و جاه‌طلبی نیست، دشمنی نیست؛ بلکه آغازی است بر نشاط مدنی و اجتماعی و بازسازی اعتماد عمومی.
درنگ نهایی) بی تردید روزنامه‌نگاری امروز و رسانه‌نگاری مدرن، در حال پوست اندازی و تجدد است. وضعیتی که از راهگذار آن، نویسندگان، منتقدان وتحلیلگران رسانه‌ای به تاسی از متد نوین، مترصد تولید محتواهای فاخر هستند.
اما آیا این امکان وجود دارد که از دریچه‌ی نقد، ارزش‌ها را واقعی ارزیابی کنیم تا سیاستمداران ریاکار پی ببرند که کُنش‌ها و واکنش‌های آنان مدام، در معرض قضاوت آحاد مردم و نیز درمسیر نورافکن‌های منتقدان حرفه‌ای قرار می‌گیرد و پَتَه‌های‌شان را روی آب می ریزد. لذا باید از خواب غفلت و توهم، آسیمه‌سر برخیزند و تا دیر نشده، سیاست‌ورزی معیوب خود را اصلاح کنند تا سره از ناسره، برای مردم، عیان شود
آنگونه که لسان الغیب فرموده؛
نقدها را بُوَد آیا که عَیاری گیرند؟
+ در دفاع از آگاهی، شَست وارونه بزنیم!”