بوسه بر دستان کوچک رقیه کمترین عرض ارادت است

پرینت

شکرستان _ایلام_ نوحه خوان می خواند.هیئت کوچکی شکل گرفته.این هیئت متشکل از یک خانواده ۶ نفره است.پدر می‌خواند. دو فرزند ۷ و ۵ ساله همخوانی می کنند.مادر گریه می کند.پدر بزرگ با سینی پر از شربت خنک از زائران پذیرایی و مادر بزرگ نیز سینه زنان همراهی می کند.

مکان تشکیل این هیئت باصفا جایی کنار موکب امام رضا «ع»مشهد، در مرز مهران است. صدای دلنشین و حال و هوای این هیئت خانوادگی زائران حسینی را مجذوب خود کرده است.

خادمین موکب در حال توزیع آب‌دوغ خیار خنک در بین زائران هستند. چیزی که در این مرز گرم و پر ازدحام از همه نذورات پر طرفدارتر است.

زائران کوچک با قلبی بزرگ

به ظهر روز جمعه دوم شهریور ماه نزدیک می شویم هوا هم‌چنان گرم و شرجی ست.رقیه سادات حسینی زائری ۷ ساله با لباسهای عربی سبز رنگ  اهل مشهد مقدس است که نگاه ،حرکات و کلام نافذش مرا به سمت این هیئت کوچک کشاند.

او به عشق رقیه امام حسین «ع» همراه با خانواده اش راهی کربلا شده و اکنون در مسیر بازگشت به موکب امام رضا «ع» مشهد آمده تا به پدر بزرگش که خادم این موکب است کمک کند.

برادرش امیر مهدی ۵ ساله نیز از رفتن به کربلا بسیار خوشحال است و برای خبرنگاران به نقل از مادرش، داستان هایی از رشادت های اهل بیت امام حسین «ع» تعریف می کند.

در کلام نافذ این دو کودک،نقش تربیتی مادرشان برای پرورش کودکانی پیرو مکتب امام حسین «ع» عیان بود. آنها بدرستی جایگاه  ظالم و مظلوم را تشخیص می دادند و با سیر در تاریخ، مظلومیت کودکان امام حسین «ع» را با مظلومیت کودکان غزه مقایسه می کردند.

این زائران کوچک که قلب‌هایی بزرگ در سینه شان می تپد، کودک کشی صهیونیست ها را از تلویزیون تماشا کرده اند و احساساتشان بسیار جریحه دار شده است.

به گفته رقیه ۷ساله ؛اولین دعای سادات حسینی در حرم شش گوشه برای نجات کودکان مسلمان غزه از چنگال اسرائیل غاصب بوده است.

ضرورت ارتقاء فرهنگ حسینی

سید هادی حسینی پدر این دو زائر کوچک فرزندانش را در این مسیر قرار داده تا با فرهنگ حسینی بیشتر آشنا شوند. وی بر ترویج فرهنگ حسینی در بین کودکان و نوجوانان تأکید دارد و ادامه ی راه و گفتمان امام حسین «ع»را ضرورت می داند.

پدر رقیه راهپیمایی اربعین را قوت اسلام وقوت حقیقت میداند و مسیر کربلا را که به نام رهبر بزرگ آزادگان و صاحب مکتب نجات بخش آن مزین شده، مسیری روشن و راهی پر نور برای وصال عاشق و معشوق عنوان می کند.

سید هادی حسینی از اتحاد کم نظیر و همبستگی که بین مسلمانان در ایام اربعین بوجود آمده ابراز خرسندی می کند و آرزو دارد که روزی با وجود این اتحاد شکل گرفته شعار “کربلا طریق الاقصی “محقق شود.

افعال نیک یا بد هر انسانی در تاریخ ثبت می شود

مادر رقیه که نقش بسزایی در تربیت فرزندانش دارد اوقات فراغت کودکانش را با گفتن داستان هایی از اهل بیت پر می کند تا با تأسی از امامان معصوم راه و روش درست زندگی را بیاموزند.

وی بر این باور است که فرزندانش باید جایگاه ظالم و مظلوم را به درستی تشخیص دهند و بدانند افعال نیک یا بد هر انسانی در دفتر تاریخ ثبت می‌شود و این تاریخ نسل به نسل به دست آیندگان می‌رسد.

این زائر حسینی با عنوان اینکه جامعه جهانی تشنه ی پیام رهایی از ظلم و ستم است،آرزویش عاقبت بخیری فرزندانش با ادامه ی راه امام حسین «ع» بعنوان بزرگترین الگوی آزادی‌ خواهی و حقیقت جویی درجهان است.

مادر رقیه امیدوار است برای دستیابی به عدالت و آزادگی سکوت جامعه جهانی بشکند و جهانیان شاهد رهایی کودکان مظلوم غزه از چنگال ظلم باشند

پیام عاشورا و درس آزادگی

پدر بزرگ رقیه نیز همانند دیگر اعضای خانواده  مداح اهل بیت و خادم موکب امام رضا «ع» مشهد است. وی اولین دعایش برای ظهور منجی عالم بشریت و سعادت خدمت به زائران اهل بیت است.

مادر بزرگ رقیه نیز با چشمان اشک آلود از مظلومیت امام حسین«ع» می گوید وبا مقایسه ای کوتاه از تکرار تاریخ صحبت می کند.

وی با اشاره به پیام عاشورا و درسی که امام حسین«ع» به مسلمانان جهان می آموزد اتحاد و همبستگی را رمز پیروزی جبهه حق علیه باطل می داند.

بوسه بر دستان کوچک رقیه کمترین عرض ارادت است

کار من بعنوان خبرنگار با این هیئت خانوادگی که راوی عشق و ارادت به اهل بیت علیهم السلام و الگویی برای سایر خانواده ها به لحاظ نحوه صحیح آموزش آئین های مذهبی به فرزندان بودند به اتمام رسید.

خانواده گرانقدری که بچه های خود را به این رزمایش بزرگ فرهنگی آورده اند تا مسیر امن الهی و راه درست زیستن را به آنها بیاموزند.

پس از اتمام مصاحبه به خانواده حسینی که عشق به اهل بیت در ذره ذره وجودشان موج می زد نزدیک تر شدم.صدای دلنشین و کلام نافذشان گویای معرفت وجودی‌شان بود.

براستی دل کندن از اینهمه صفا و صمیمیت راحت نبود.در این حین رقیه سادات با سینی پر از شربت نذری نزدیک تر شد.سینی را از دستانش گرفتم و زمین گذاشتم.

گرمای دستان کوچک و پر مهرش را که به زائران حسینی خدمت می کرد، در دستانم با تمام وجود لمس کردم و عاشقانه بوسیدم، چرا که بوسه بردستان کوچک و مهربان رقیه کمترین عرض ارادت یک خبرنگار به کودکان ،نوجوانان ،عاشقان،خادمان و رهروان راه حسین «ع» است که مسیرشان را با آگاهی انتخاب کرده اند.