منبع: شکرستان
در دنیای امروز، دروغ‌پردازی به یکی از معضلات جدی جوامع جهانی تبدیل شده و این پدیده به ویژه در عرصه رسانه‌ها و روابط عمومی مسئولان کشورها به وضوح قابل مشاهده است و کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست.
برخی از مسئولان چه در سطح کشور و چه استان با استفاده از شوآف های رسانه‌ای و تبلیغات پر زرق و برق، سعی دارند تا ذهن مخاطبان را منحرف کرده و با تکنیک های خاص، کارهای انجام نگرفته و وعده‌های محقق‌نشده را طور دیگری نشان دهند و از زیر بار مسئولیت های خود با عذرهای موجه شانه خالی کنند.
این در حالی است که خبرنگاران و روابط عمومی ها به عنوان تیم‌های همراه این مسئولان، به انعکاس این شواف‌ها پرداخته و گاهی اوقات خود را درگیر روایت‌هایی می‌کنند که حقیقت ندارند و این خود یک آسیب جدی در جامعه رسانه‌ای کشور است.
مشکلات معیشتی و فشارهای اقتصادی بر قشر رسانه ای کشور که منبع درآمدی مشخصی ندارند در این زمینه بی‌تأثیر نیست ،چرا که این فشارها باعث می‌شود تا برخی از خبرنگاران ناچار شوند شوآف ها را به عنوان واقعیت های جامعه منتشر کنند که این موضوع نه تنها به اعتبار رسانه‌ها آسیب می‌زند، بلکه باعث افزایش بی‌اعتمادی مردم نسبت به اخبار داخلی می‌گردد.
متأسفانه با در نظر گرفتن وضعیت معیشتی برخی از خبرنگاران، رویه ای در کشور شکل گرفته که برای رسانه ها برنامه هایی مشخص تعریف می شود که این امر مسموم، آزادی بیان و ایده را در بین جامعه رسانه‌ای کشور محدود می‌کند و باب نقد منصفانه و ارائه راهکار ها را بسته و این در حالیست که همه اقشار جامعه به این واقعیت تلخ، واقف هستند.
این آفت تنها مختص مدیران و مسئولان استانی یا میانی نیست، بلکه متاسفانه در سطح کل کشور ریشه دوانده است ، و اما واقعیت این است ؛اگر رسانه‌ها نتوانند حقایق را به درستی انعکاس دهند و به وظیفه ذاتی خود در اطلاع‌رسانی صحیح عمل کنند، بی‌اعتمادی مردم نسبت به آنها بیشتر خواهد شد و این وضعیت نه تنها به اعتبار رسانه‌ها آسیب می‌زند، بلکه باعث می‌شود که مردم برای دریافت اخبار و اطلاعات به منابع غیرموثق و حتی رسانه های تحت نفوذ دشمنان داخلی و خارجی مراجعه کنند و این خود یک چالش بزرگ تر است.
رهبر انقلاب طی سال های اخیر بارها به جهاد تبیین تأکید کرده اند و نقش رسانه ها را در جنگ نرم حائز اهمیت دانسته اند، فلذا جا دارد مسئولان از ابزار رسانه بدرستی استفاده کرده و شکاف های عمیق اعتماد در جامعه را ترمیم کنند نه به آن دامن زده و با سوءاستفاده از وضعیت معیشتی برخی از اصحاب رسانه جایگاه آنها را در جامعه تنزل دهند و از آنها بعنوان بد افزار استفاده کنند.
اگر مسئولی به واسطه حقوق و مزایای که از دولت می گیرد به یک بازدید ساده میرود و وظایف ذاتی خود را انجام می دهد نیاز نیست روابط عمومی ها این بازدید را در بوق و کرنا کنند و از مدیرشان یک قهرمان بسازند و رسانه ها نیز به سرعت این روتین های اداری را منتشر کنند ،چرا که این مسئول در حال انجام وظیفه ذاتی خود است و باید در خصوص انتشار چنین اخباری نیز تجدید نظر شود.
ای کاش مسئولین عمق فاجعه را درک کنند و به جای شوآف های رسانه ای و تنزل جایگاه خبرنگاران بر حمایت اقتصادی از این قشر بخصوص خبرنگاران منتقدی که علاوه بر نقد منصفانه راهکار نیز ارائه می دهند تأکید کنند و به دنبال راهکارهایی مؤثر برای ارتقاء صداقت و شفافیت در جامعه باشند چرا که تنها با ایجاد فضایی آزاد و امن برای بیان نظرات و انتقادات است که می‌توانیم به ترمیم اعتماد عمومی و بازسازی اعتبار رسانه‌ها امیدوار باشیم.