جلیل صفربیگی، شاعر و نویسنده ایلامی، در آیین رونمایی از منظومه کردی «ئه‌نار: یانی ژن» سروده حسین شکر‌بیگی، با اشاره به اهمیت جریان‌سازی در شعر کردی، تأکید کرد: این اثر نمایانگر پیوند میان سنت منظومه‌سرایی و تجربه‌گرایی نو در قالب چهارپاره است.

جلیل صفربیگی، شاعر و پژوهشگر ادبیات، در آیین رونمایی و بررسی منظومه کردی «ئه‌نار: یانی ژن»، با بیان اینکه این اثر نماینده نوعی جریان تازه در شعر کردی است، گفت: زبان کردی ظرفیت‌های بی‌نظیری برای روایت، تصویر و ترکیب‌های نو دارد که نباید تنها در سطح شعار باقی بماند. به باور من، حسین شکر‌بیگی موفق شده است با استفاده از قالب چهارپاره و زبان روایت‌محور، روایتی عاشقانه، انسانی و هم‌زمان اجتماعی را خلق کند.

وی منظومه‌سرایی را کاری دشوار دانست و گفت: در تاریخ ادبیات، منظومه‌ها جایگاه خاصی دارند؛ از شاهنامه فردوسی تا خسرو و شیرین نظامی و حتی «افسانه» نیما یوشیج. شکر‌بیگی در این اثر نشان داده که هم به سنت منظومه‌سرایی وفادار است و هم جسارت عبور از آن را دارد.

صفربیگی با بیان اینکه این منظومه می‌تواند با آثار مدرنی مانند «افسانه» نیما مقایسه شود، افزود: انتخاب قالب چهارپاره در شعر کردی حرکت هوشمندانه‌ای است، چرا که این قالب در سال‌های اخیر در شعر فارسی نیز محبوبیت زیادی یافته و امکان تجربه‌های تازه‌تری را فراهم کرده است.

او همچنین تأکید کرد که بخشی از ارزش اثر، در استفاده از زبان و اصطلاحات کردی است که در عین اصالت، با زبان امروزی نسل جوان نیز ارتباط برقرار می‌کند. به گفته وی، منظومه «ئه‌نار» تلفیقی از زبان، اسطوره، روایت عاشقانه و زیست شاعرانه است که در نهایت به خلق یک کلان‌روایت منسجم منتهی می‌شود.

صفربیگی از نبود نقد مکتوب و جدی در حوزه شعر کردی انتقاد کرد و پیشنهاد داد که ساختارهای مشخصی برای نقد منظومه‌های کردی تدوین شود تا آثار با عمق و دقت بیشتری بررسی شوند.

وی در بخش پایانی سخنانش، با اشاره به ویژگی‌های زیستی شاعر، گفت: حسین شکر‌بیگی در فضایی پر از تجربه و زیست شاعرانه بزرگ شده و این ویژگی در شعرهای او کاملاً مشهود است. صداقت، احساسات ناب، و بازگشت به روح کودکانه از خصوصیات بارز این شاعر است. او با تلفیق خاطرات زیسته، زبان مادری و نگاه انسانی به عشق، موفق شده است اثری خلق کند که هم در ساحت ادبیات سنتی و هم مدرن قابل تحلیل و ستایش است.

این شاعر و منتقد ادبی با بیان اینکه «ئه‌نار: یانی ژن»می‌تواند آغازگر موجی تازه در شعر کردی باشد، ابراز امیدواری کرد که آثار مشابهی با این عمق و نگاه، بیشتر تولید و منتشر شوند.